Wat maakt ons sterk? Teamwerk!
Pina, Ashgan en Maxime (lichting 2017) hebben alle drie een jetlag. Althans, zo voelt het. Het trio heeft vier nachten gefilmd in de straten van Brussel. Met een op tilt geslagen biologische klok en aan verse jus lurkend vertellen ze over hun coproductie met de filmacademie in de Belgische hoofdstad.
Wat hebben jullie precies uitgespookt?
Pina: “We hebben voor het eerst in de geschiedenis van de Nederlandse Filmacademie een coproductie gedaan met een buitenlandse filmacademie. Een les over dit fenomeen - dat in de ‘echte’ filmwereld steeds vaker voorkomt – heeft ons geïnspireerd.
Maxime: “Het begin was wel onwennig. Hoe vraag je of iemand vrijwillig en op korte termijn wil meewerken aan je film? Maar de Belgen stonden te springen!”
Pina: “We hebben ook onze expertises door elkaar gehusseld. Normaal doe ik productie, nu ook regie. Samen met Ashgan, die normaal alleen scenario’s schrijft.”
Ashgan: “Coregie in een coproductie. We hielden zelfs elkaars hand vast op set! Het grote voordeel van samenwerken is dat je kan sparren en de ander als klankbord kunt gebruiken. Het neemt veel onzekerheid weg. Daarnaast is het ook een beetje een tegengeluid op ons individualistische bestaan. Trouwens ook het thema van de film.”
Ja, waar gaat de film precies over?
Ashgan: “Over Lily en Omar, twee exen die elkaar na drie jaar weer tegenkomen in het (Brusselse) nachtleven. Eigenlijk klikt het best wel weer tussen die twee en de hele nacht struinen ze wat over straat. Het is heel gezellig totdat de zon zich laat zien. Dan vervolgen ze weer hun eigen weg.”
Pina: “Het idee is ontstaan doordat veel relaties om ons heen uit gaan – en dan weer aan – en dan weer uit. Ik – of eigenlijk wij allemaal – denken dat jonge mensen erg op zichzelf zijn ingesteld. En dat het invloed heeft op de liefde.”
Maxime: “Mensen kiezen persoonlijke ontwikkeling boven de liefde. Want liefde, dat is burgerlijk. Ik vind juist dat je best trots mag zijn op je burgerlijkheid.”
Ashgan: “Vroeger was je leven veel meer uitgestippeld. Je vader dokter? Dan jij ook. Nu wanen we ons in een web van keuzes. Dat heeft in de film invloed op de relatie tussen Omar en Lily.”
Bracht het samenwerken met een andere filmacademie veel voordelen?
Maxime: “Het is totaal anders. De opleidingen verschillen ook heel erg van elkaar. Maar dat vulde elkaar eigenlijk erg mooi aan. De functies waren hierdoor vrij gemakkelijk onder te verdelen tussen de twee landen. Qua communicatie is het uiteraard wel een uitdaging, die afstand tussen de crewleden is niet altijd even makkelijk. En ook de manier van communiceren is toch wel echt verschillend tussen de twee landen.”
Pina: “Ja, het is heel anders. Wij zijn veel directer. Je kent de clichés natuurlijk maar toch ben ik mezelf wel tegengekomen daar. Het is echt een andere cultuur. Zij spreken met twee woorden en plakken overal alsjeblieft achter. Wij schelden voornamelijk – en met ziektes nota bene. Dat was soms wel zoeken, met welke toon je het beste kan communiceren. Maar daar zijn we helemaal uit gekomen, we zijn echt een team geworden met de hele crew. Op draaidag 3 stonden we met zijn alle te knuffelen.”
Maxime: “Het is ongelofelijk wat voor werk die mensen hebben geleverd. We filmden voornamelijk ’s nachts dus dat was pittig. Toch was de sfeer goed. Iemand die bijvoorbeeld de hele nacht bezig was om auto’s te stoppen deed dat om
07:00 uur ’s ochtends nog steeds met een glimlach. Dat is toch vet!
Raden jullie het andere studenten aan om een coproductie te starten?
In koor: “ja!”