Lichting 2015 pitcht documentaireplannen tijdens matchmakingsdag bij NPO

Op 18 september 2014 pitcht de afstuderende lichting filmstudenten haar eindexamenprojecten aan de werkgroep documentaire van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO). Een spannend moment voor de studenten, want de omroepen besluiten op basis van de pitches welke documentaires ze financieel en inhoudelijk gaan begeleiden. De eindresultaten zijn volgend jaar te bewonderen op tv in de serie Filmlab en op het Keep an Eye Filmacademie Festival.

Wat opvalt aan de plannen van Lichting 2015 is de diversiteit van de thema’s  en genres. In het pitchdossier staat: “De uiteenlopende plannen geven aan hoe deze lichting zich door de jaren heen heeft gevormd tot een vernieuwende groep makers die niets liever wil dan de wereld veroveren met originele films.” Dat maakt natuurlijk nieuwsgierig! 

Studenten Regie documentaire, Scenario en Productie presenteren hun ideeën op het Mediapark aan de NPO-werkgroep en laten teasers zien voor een sfeerimpressie. Na elke pitch hebben de omroepen de gelegenheid om vragen te stellen; soms behoorlijk pittig, maar de studenten hebben zich goed voorbereid. Na overleg achter gesloten deuren, maken de werkgroep de uitslag van de matchmakingsmiddag bekend. Welke omroepen gaan welke films begeleiden?

My Silicone Love
BNN-VARA begeleidt My Silicone Love, een experimenteel docu-drama over Everard, een man met een gezin van twaalf levensechte poppen. Hij praat met zijn Real Dolls, kleedt ze aan, heeft seks met ze en houdt van ze alsof het echte mensen zijn. My Silicone Love zet de alledaagsheid van zijn bestaan tegenover de fantasiewereld waarin de poppen tot leven komen.

Regiestudent Sophie Dros maakt films vanuit extreme fascinatie en nieuwsgierigheid voor het onderwerp. De NPO-werkgroep wil van haar weten hoe de thematiek spanning krijgt in haar documentaire. Sophie: “Het schuurt de hele tijd. Everard is intelligent en grappig. Maar ik wil hem confronteren met de realiteit en leren begrijpen waarom hij vlucht in deze fantasiewereld. Dit zonder hem belachelijk te maken.” Het team heeft ook al nagedacht over de promotie, producent Tim Koomen: “We creëren buzz rond de docu via een website waarop je je eigen sexdoll kunt samenstellen.”

Joyland
AVROTROS begeleidt Joyland, een coming of age documentaire over twee jongens met grote ambities. Joey (25) en Sam (21) veroveren de markt met hun product Joylent. Producent Rianne Ebeling houdt de NPO tijdens de pitch een grote zak poeder voor: een mix van vitamines en mineralen die vast voedsel zou moeten vervangen. Joey en Sam verkopen het spul aan jonge mensen die, net als zij, geen tijd meer denken te hebben om te eten en pauzes te nemen. De film volgt de jongens bij de opening van hun loods en een zakenreis naar Scandinavië, waar zij een fabriek zullen opzetten.

Nina van Oort (Regie): “Onder onze jonge generatie leeft het idee dat er meer moet zijn dan er is en zelf moet je beter zijn dan je bent. Joylent lijkt dit aan te moedigen. Joey en Sam zijn prototypes van deze generatie waar ik aan de ene kant bij hoor en me aan de andere kant zorgen over maak. Wat verliezen ze in hun zoektocht naar rijkdom?”

De woongroep
BOS begeleidt de documentaire De woongroep, over het leven in een idealistische woongroep. Biserka Suran (Regie): “De vraag ‘hoe moet ik leven?’ in deze steeds minder sociaal wordende, destructieve samenleving houdt mij bezig. In een woongroep kun je met een kleine groep mensen een nieuw universum bouwen vanuit gemeenschappelijke idealen. Als research wil ik een tijd bij de woongroep intrekken.”

De teaser toont beelden van een Groningse woongroep. Biserka: “We hebben besloten om niet voor deze groep te kiezen in onze docu, omdat hun idealen langzaam zijn verdwenen. Ik wil op zoek gaan naar mensen die nog actief hun idealen nastreven.” Kritiek vanuit de werkgroep is dat het nogal vooraf ingevuld aanvoelt: “Ik ben nieuwsgierig naar jouw zoektocht naar een groep waar je mee zou willen leven. Je bent zelf op zoek, maak dat de focus van je documentaire.” Die suggestie is zeker bespreekbaar voor Biserka.

Volando Voy
HUMAN begeleidt deze film. Volando Voy neemt de kijker mee op een urenlange tocht die de broers David (13) en Jésus (12) afleggen van school naar hun huis in een sloppenwijk van Madrid. Bij gebrek aan transport doorkruisen deze kinderen te voet een landschap met snelwegen, heuvels, velden, akkers, tunnels en bruggen. De half-Spaanse regiestudent Isabel Muruzábal Lamberti: “Voor mij staat de afstand tussen school en de sloppenwijk symbool voor de afstand tussen twee werelden: de maatschappij versus de sloppenwijk. Ik ben geïnteresseerd hoe de jongens naar hun toekomst kijken en wat ze moeten doen om hun dromen te verwezenlijken.”

De film is een cross-over tussen fictie en documentaire, inclusief geënsceneerde scènes. Daar wil de werkgroep meer over weten. Isabel: “We weten nog niet of deze specifieke jongens dit schooljaar gebruik kunnen maken van de bus of dat ze dagelijks deze tocht moeten lopen, maar we filmen sowieso deze jongens voor de film. Ze zijn zichzelf, we geven ze geen dialoog.”

Producent Maya Perez is na afloop  tevreden over de pitch: “Volgens mij zijn de boodschap en de inhoud goed overgekomen. De vragen die we kregen gingen vooral over onze vorm, daar waren we op voorbereid. We kijken uit naar onze samenwerking met HUMAN en denken dat het een goede match is.”

Achter het gordijn
NTR begeleidt Achter het gordijn, een experimentele dansdocumentaire. Via de trance in een Turks ritueel ervaart een groep soefivrouwen een saamhorigheidsgevoel dat hen uittilt boven de dagelijkse beslommeringen. Het soefisme is een mystieke tak van de Islam die draait om de innerlijke nabijheid van Allah en het in contact staan met elkaar. Soefi’s geloven dat je je ego moet verliezen om tot je ware kern te komen, onder andere door het uitvoeren van rituelen van zang en bewegingen.

Jasmijn Schrofer (Regie) volgt al langere tijd de rituelen van een groep soefivrouwen in Amsterdam West. De werkgroep wil graag van haar weten waar het in de documentaire persoonlijk wordt. Jasmijn: “Ik wil het graag abstract houden en de context minimaliseren, het liefst wil ik werken zonder woorden. Het is bijzonder dat we toestemming hebben gekregen voor het filmen. De groep is liberaal, dat is ook de reden dat ik daar als niet-moslima bij mag zijn. De docu gaat dus niet over onderdrukte vrouwen.”

Delen