Tijdens haar toelating heeft ze het er al over; een film met dans in de hoofdrol - die wil ik maken. Nu, na vier jaar rekken en strekken op de Filmacademie voelt ze zich lenig genoeg en studeert Daphne Lucker (24, lichting 2018) af met één van de eerste dansfilms van de school. 

"Ik vind het lastig om uit te leggen wat dans precies is," zegt Daphne. Haar film 'Sisters' komt net uit de steigers van de geluidsmontage en is nu echt af. "Ik ben erg geboeid hoe mensen op een non-verbale manier met elkaar communiceren. Het is duidelijke taal en zegt meestal veel meer dan woorden. Voor mij is dans een uitvergroting van de bewegingen die mensen vanuit hun emotie maken. Als er dan ook nog iets van ritme in zit levert dat al snel iets moois op."

'Sisters' gaat over drie pré-puberende zusjes die een avond alleen thuis zijn. Ze hebben een goede band, maar er heerst ook flinke strijd. Ze worden verwaarloosd door de buitenwereld en de film geeft een inkijkje in hun levens. 'A slice of life.' Er komen allerlei emoties los die avond en die zijn in de film in dansvorm gegoten.

"Film en dans zijn beiden visuele kunstvormen en die kunnen elkaar goed versterken. In dik driekwart van de film wordt gedanst - verder wordt er maar één keer iets gezegd. Het moest echt een prominente rol in de film krijgen. Je zou denken dat het een onmogelijke taak is om dan ook nog eens met kinderen te werken, maar het tegengestelde is waar. Ik vind dat kinderen van zichzelf al heel mooi en natuurlijk bewegen. Daarom heb ik er ook voor gekozen niet te veel van het scenario met ze door te spreken. Een docent vroeg aan mij; 'weten ze de verhaallijn überhaupt wel?' Inmiddels wel, maar tijdens het draaien heb ik zo min mogelijk prijsgegeven. Alles zodat ze niet teveel gaan acteren, maar het juist heel dicht bij zichzelf houden. Het zijn getalenteerde danseressen en juist het imperfecte dat je op jonge leeftijd nog hebt maakt het mooi om naar te kijken. 

Het bracht ook onzekerheid mee, want ik wist niet of ik goed ondersteund kon worden vanuit de Filmacademie. Er worden niet heel veel dansfilms gemaakt, zie je. Maar iedereen was direct enthousiast en ik ben aan een goede coach geholpen die veel ervaring heeft in dit genre." 

Communiceren met emotie
Voor de film werkte Daphne samen met een professionele choreograaf. 'Ook zij heeft bijna niet naar het script gekeken. Ik wilde dat zij zo vrij mogelijk kon werken want ze heeft een hele menselijke en sensitieve dansstijl - perfect voor een film. Daarmee geef je als regisseur een grote verantwoordelijkheid uit handen. Om helemaal op één lijn te komen is het belangrijk om veel met elkaar te overleggen. Maar praten over bewegingen is nogal abstract. Het kwam erop neer dat ik heel goed de emoties moest verwoorden die ik in de scènes wilde overbrengen. Nu kom ik uit Groningen en vind ik mezelf best een nuchter persoon. Het voelde soms net alsof we een ontzettend vage en spirituele film aan het maken waren - haha. Maar het is wel de sleutel tot dit eindresultaat geweest waar ik erg trots op ben." 

*Voor de film werkte Daphne nauw samen met choreograaf Emma Evelein en scenarist Rosita Wolkers - die ook als eerste het idee om een dansfilm te maken initieerde.