Ik wil de kijker raken met mijn films

'Waarom ik naar de Filmacademie ging? Ik wilde er niet over leren, ik wilde het zelf doen. Ik heb altijd veel beelden in mijn hoofd gehad, ik was een dromerig type zonder ambitie', zegt Eché Janga over zichzelf, regisseur uit Lichting 2010 van de Filmacademie. 

Daarom stopt Eché na drie jaar met zijn studie Media en Cultuur aan de UvA, doet een cursus bij de Open studio in Amsterdam en besluit zich op het allerlaatst aan te melden bij de opleiding Regie aan de Filmacademie. Hij stuurt het ruwe materiaal van zijn film Onderdanen in, die hij met vrienden in Ierland opnam, om nog op tijd te zijn voor de laatste inleverdatum. Daarna volgen de gesprekken en het schrijven van scenario's die onderdeel zijn van het verdere selectieproces. 

'Zo'n selectiecommissie kan heel intimiderend overkomen. Er zitten dan zo'n zeven mensen tegenover je. Je moet gewoon jezelf blijven. Je hoeft je niet anders voor te doen dan je bent.'

 

Eché doet bijna achteloos toelating, maar als de brief komt met daarin de uiteindelijke uitslag is hij wel gespannen. Hij houdt de brief daarom drie weken ongeopend bij zich. Als Eché hem uiteindelijk openmaakt, valt het allemaal op zijn plaats. Hij moet zich wel binnen twee dagen inschrijven om zijn selectie te kunnen omzetten in een eerstejaarsaanmelding.

Eché legt uit: 'In het begin had ik het gevoel dat de Filmacademie elitair was, niets voor mij. Ik vind nog steeds dat het een zeker incrowdgehalte heeft, maar het is een heel prettige plek waar je veel leert over het vak. Er is de ruimte om te zijn wie je bent en je juist daarin verder te ontwikkelen. Ik heb er baat bij gehad dat ik niet te jong met de academie begon. Als regisseur moet je een team aansturen, dan is het handig als je een beetje overwicht hebt en natuurlijk de nodige levenservaring.' 

Nu heeft Eché wel een duidelijke ambitie heeft: hij wil films maken met een internationale uitstraling, waarbij belangrijk is dat de kijker geraakt wordt door de film. 'Dan is een film pas echt geslaagd.' 

Na vier jaar films gemaakt te hebben voor klasgenoten en docenten, is hij er aan toe dat zijn films bekeken worden door een breder publiek. Zijn afstudeerfilm Mo werd goed ontvangen en won verschillende prijzen. Na zijn afstuderen maakte Eché Ter observatie, een film van 10 minuten via het Deltaplan film. Samen met Sammy Reijnaert is hij hard bezig met scenario's voor twee nieuwe films, die ook subsidie hebben gekregen via het Deltaplan Talent.

'Ik wilde er niet over leren, ik wilde het zelf doen. Ik heb altijd veel beelden in mijn hoofd gehad.'
Eché Janga, Regie fictie - lichting 2010

Teamwork!

Eché en Sammy hebben elkaar echt gevonden op de academie, ze maakten eerder samen hun derdejaars- en eindexamenfilm. Deze producties en 'Ter Observatie' werden gemaakt door bijna hetzelfde team van jaargenoten. De heads van alle disciplines zijn betrokken vanaf het begin van de ontwikkeling van het scenario. 'Ik vind het belangrijk om als een team samen te werken, en zo een heel proces aan te gaan. Je hebt tijdens het maken van een film allerlei verschillende fases: scenario, preproductie, opnames, montage etcetera. Natuurlijk is de crew niet bij alle fasen aanwezig en ben ik dat als regisseur wel. 

Maar bijvoorbeeld de producente, Floor Houwink ten Cate, was ook bij alle stadia nauw betrokken. Zij kan heel goed meedenken en is veel meer dan alleen een 'regelneef'.' Aan de hand van een voorbeeld beschrijft Eché ook hoe Björn Mentink, de editor, een belangrijke rol speelt: 'Björn maakt een nulversie precies zoals ik het wil, maar die blijkt natuurlijk helemaal niet zo te zijn als ik voor ogen had. Dan is het prettig dat Björn zo'n rustige jongen is die me even laat razen, maar vooral dat hij op zo'n moment juist vrolijker wordt omdat hij wel oplossingen ziet. Hij weet wat ik wil overbrengen en komt met suggesties waardoor we samen weer verder kunnen.' 

'Doordat iedereen vanuit zijn eigen kunde meedenkt, krijg je echt een betere film. Dit team is samen opgegroeid, er is een groot onderling vertrouwen in elkaar en we weten waar we elkaar versterken.'

'Ik ben trots op het 360 graden shot in Ter Observatie: dat begint bij de hoofdpersonages op de bankjes, het draait dan via de zuster door de gang, komt langs een bos, en keert dan weer terug in het trappenhuis van het het ziekenhuis. 'Hiervoor had ik in eerste instantie iets heel anders in mijn hoofd. Dat kon niet in het ziekenhuis waar we draaiden, dus moesten we op de set wat anders verzinnen. Het is wel goed gelukt om die mystieke sfeer over te brengen. Waar ik ook trots op ben zijn de dialogen. Dit is mijn eerste film met flink wat dialogen. Ik wist niet goed of ik dat met de acteurs goed zou kunnen. Ik ben wel tevreden met het resultaat.'

Delen