Warnier Posta, de sounddesign/mixage studio van Peter Warnier en Jan Schermer, ligt verscholen tussen verhuis- en bouwbedrijven. Deze op het eerste gezicht onlogische plaats blijkt een uitkomst: er is fantastisch veel ruimte voor allerlei geluidsstudio’s, één zelfs ter grootte van een bioscoopzaal. In deze studio’s heeft Jan Schermer, oud-student van de Filmacademie, het sound design ontworpen voor Code Blue, bekroond met een Gouden Kalf. Met het “babykoetje” tussen ons in vertelt Jan hoe zijn passie voor geluid vorm heeft gekregen: “De Filmacademie was een logische stap om meer ambacht te brengen in mijn zucht naar sound.”

Je bent je carrière begonnen als maker van avant-gardistische/elektronische muziek. Hoe ben je vervolgens terechtgekomen bij de Filmacademie?
“Ik speelde elektronische muziek en vond het erg moeilijk om me te conformeren aan de wil van het publiek. Dat maakt het erg lastig om je brood te verdienen als muzikant. Achteraf denk ik dat ik de muziek meer om geluid dan om muzikaal arrangement waardeerde, de Filmacademie was dan ook een logische stap om meer ambacht te brengen in mijn zucht naar sound.”

En… bleek de Filmacademie een goede keus?
“Ik had verstand van muziek, maar geen idee hoe je een film moest maken. Dat heb ik geleerd op de Filmacademie. Tijdens mijn studie ben ik een eigen studio begonnen, Posta. In het begin was dat moeilijk, ik had niet meteen veel opdrachten, maar door veel met jaargenoten doen is het balletje gaan rollen. Oud-studiegenoten zoals Sander Burger, David Lammers en Diederik van Rooijen vroegen me om geluid en sound designs en hebben me geïntroduceerd bij grotere producenten.”

Hoe kom je tot een goed sound design?
“Bij het lezen van het scenario krijg ik als het goed is al ideeën voor geluiden die passen bij de omgeving en de sfeer, soms maak ik op basis daarvan al een cd met muziek om op de set te draaien. Tijdens de beeldmontage hoef ik in principe niet veel te doen, maar zodra de offline montage af is begin ik! Eerst moeten de dialogen ge-edit worden, dat is vaak een ongelofelijke puzzel. Heel leuk werk, maar je moet er wel een purist voor zijn. Het duurt jaren voordat je de juiste snelheid en routine te pakken hebt, ook ik kom bij elke film weer wat nieuws tegen.”

Code Blue is een heftige film, dat hoor je ook terug in het geluid. Hoe is dit klankbeeld ontstaan?
“Ik heb een speciale band met de regisseur, Urszula Antoniak, en was daarom in de scenariofase al bezig met synthesizertonen en andere geluiden bij elkaar brengen. Urszula en ik hadden een bepaalde richting in ons hoofd, maar hebben die gaandeweg bijgesteld. Dat is zwaar werk, je stopt je ziel en zaligheid in een geluid dat uiteindelijk de film niet haalt, maar ook heel mooi. Ik moest gebaande paden verlaten en onderzoeken. Daarbij heb ik vaak gedacht aan Jef Nassenstein die er tijdens de studie al voor pleitte om je standaard weggetje te verlaten en wat verder om je heen te krijgen. Mijn babykoetje heb ik daarom opgedragen aan Jef.”