Ben Zijlstra - studieleider Sound design

Het eerste zintuig dat tijdens de zwangerschap gevormd wordt is het gehoor. Onze allereerste referentie: de hartslag van een moeder, haar stem en de geluidsomgeving. Niet voor niets herkennen we in de tweede symfonie van Beethoven het ritme van een hartslag.

In tegenstelling tot onze ogen, laten oren zich niet zomaar afsluiten. Daarom kunnen we wát we horen sturen met onze hersenen - anders zou je álles horen. Door de onvoorstelbare geluidsvervuiling in onze alledaagse omgeving en het ‘geweken gevaar' zijn tegenwoordig nog maar weinig mensen in staat te hóren door bewust te luisteren. Natuurlijk is het als we in het concertgebouw een concert bijwonen logischer om goed te luisteren, maar tegelijk verdringen we onze alledaagse geluidsomgeving: het gratis concert van alledag wordt niet gehoord.

Krijsende tramwielen in een bocht, sirenes, gammele fietsen, de stilte van de nacht, het ritme van banden over de weg, rubber over natte straten, een huilend kind in de verte, de verandering van de geluidsomgeving wanneer we de buitendeur achter ons dichtdoen. Dit alles gaat ongemerkt voorbij dankzij de kracht van onze hersenen.

Muziek is geluid maar geluid is ook muziek, geluid rondom ons, binnen of buiten het concertgebouw. Wanneer we, zoals meestal, onbewust luisteren naar het geluidslandschap bij beeld missen we soms de woorden om het te benoemen, maar de werking zit in ons gevoel en bereikt de ziel, het gebruik van geluid: spraak, geluiden, muziek en stilte, geeft toegang tot de vormgeving van een emotionele filmwerkelijkheid.