In afstudeerfilm Disconnect volgen we een koppel dat uit elkaar gaat en daar haar weg in probeert te vinden. De twee hoofdpersonages die hierin verwikkeld zijn uiten zich door middel van dans. Maar het is niet zomaar een liefdesverhaal vertelt in choreografie: Disconnect is namelijk volledig computer-gegenereerd. Het idee om een geanimeerde dansfilm te maken ontstond terwijl Visual Effects & Immersive Media-studenten Nils Johannesson en Bats Bronsveld aan het experimenteren waren met het net aangeschafte motion caption-pak. Met dit pak, gemaakt door het Nederlandse bedrijf XSens, kunnen de bewegingen van de drager omgezet worden in realistische animaties. Verschillende sensoren nemen de lichaamsbewegingen op en spelen die data door naar 3d-programma, in dit geval game-engine Unreal Engine 4, waarin je de beelden direct kunt zien. “Deze techniek is eindelijk zo ver dat ook studenten er toegang tot hebben, dus we wilden er beiden zo snel mogelijk mee werken,” vertelt Nils.  

Nils: “Toen Harry Scheurs (hoofd Immersive Media van de VR Academy) een tweede pak kon aanschaffen ontstond al gauw het idee om een liefdesverhaal te maken. We zijn toen gaan samenwerken met regisseur Gregory Samson en scenarist Fee de Koeijer, en er kwam een choreograaf bij, die weer twee studenten van Academie voor Theater en Dans vroeg. Zo is het team langzamerhand gegroeid. Eigenlijk is Disconnect het een uit de hand gelopen experiment, wat begon uit ons enthousiasme voor dat motion caption-pak.”  

Bats: “In samenwerking met studenten van Production Design hebben we vervolgens op de VR Academy een fysieke kamer gebouwd. Zo konden de dansers beter voelen in welke ruimte ze zich konden bewegen en had de cameraman een referentiepunt. Studenten van Sound Design maakten een uitgebreid systeem met draadloze oortjes en microfoons, zodat ze het geluid van de voetstappen en de ademhaling van de dansers konden opnemen. Eigenlijk was bijna iedereen voor deze film bezig om nieuwe technieken uit te vogelen.” 

Nils: “Omdat Xsens in realtime werkt, is het mogelijk om de dans direct terug te zien als animatie. Je krijgt gelijk feedback, wat ervoor zorgt dat de choreograaf en regisseur samen met de dansers ook nog live kunnen sleutelen aan de dans, mise-en-scène en decoupage van de camera. Hierdoor lijkt het op traditioneel filmmaken, maar dan op een virtuele manier.” 

Bats: “Dat was ook de bedoeling: we wilden een hele technische film maken, maar de crew zo min mogelijk het idee geven dat ze met iets technisch bezig waren. Door die fysieke ruimte was het bijna alsof we op een gewone set stonden. En we waren ook echt op het proces gericht. Ons doel was om dingen die je normaal alleen op een traditionele set meekrijgt, nu ook in het maken van een geanimeerde film te brengen.”  

Bats: “Het voelde als precies de goede tijd om dit project te starten. We zijn er namelijk overtuigd dat dit de toekomst is van virtueel films maken. Nu wordt deze techniek al vaak als manier van pre-visualisatie gebruikt, zodat makers in een ruimte met greenscreens van te voren kunnen zien hoe een scène eruit komt te zien. Maar het wordt ook steeds meer in ‘normale’ films ingezet. Grote studio’s zijn daar volop mee aan het experimenteren en de techniek wordt met het jaar beter.” 

Nils: “Wat je nu bijvoorbeeld steeds meer ziet is dat de traditionele greenscreen wordt vervangen door een groot lcd-paneel, waarop een achtergrond wordt afgespeeld die er ontzettend realistisch uitziet. Omdat dit paneel ook licht geeft zorgt het ervoor dat de acteurs die ervoor staan echt in de omgeving lijken te bewegen. Dat scheelt enorm veel tijd en geld, omdat het visual effects-team daarna niet honderden shots hoeft na te bewerken om het groen te vervangen. Dit kan steeds realistischer en mooier. Ik wil daar in de toekomst heel graag mee werken. De kennis die ik door Disconnect heb opgedaan kan ik daar hopelijk bij gaan gebruiken.”