Hannah van Tassel

Voordat ze in 2015 werd aangenomen aan de Nederlandse Filmacademie, studeerde Hannah theater-, film-, en televisiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht, waar ze zich specialiseerde in film. Gedurende haar opleiding werkte zij regelmatig mee aan muziekvideo’s en theaterproducties. Het was aan de ene kant haar liefde voor film, en aan de andere kant die voor het ontdekken van andere werelden, die haar op het pad van de documentaire terecht deden komen. Hannah heeft een fascinatie voor de verhalen die mensen elkaar vertellen, over hun levens, over hun voorouders, over de wereld, de verhalen die onze levens betekenis geven. Dat leidt haar vaak naar ontastbare en onzichtbare onderwerpen. In haar derde jaar onderzocht zij de betekenis van slaap en slapeloosheid in het nachtelijke portret En nu de Nacht (2018). Zij studeert af met de documentaire Un Chanteur Invisible, waarin ze op zoek gaat naar de betekenis van de wind in Zuid-Frankrijk. Hannah wil zich blijven ontwikkelen op het gebied van poëtische en observerende documentaires. 

In haar tweede jaar maakte Hannah de korte documentaire Een klein beetje nog (2017), over de levenslust van de 102-jarige Elisabeth Fisher-Spanjer. Deze film werd geselecteerd voor Eindhoven Filmfestival en daar genomineerd voor Beste Debuutfilm.