Suzanne Koopstra

Suzanne Koopstra (1996) groeit op in het wilde westen van de Hollandse randstad; het waanzinnige weerzinwekkende Rotterdam, waar de wereld verhard maar volkomen lijkt. Ze kijkt haar ogen uit. De mensen spugen elkaar uit en kunnen niet zonder elkaar. De stad is echt. De stad blijkt de reden dat het moet worden vastgelegd wanneer een door kapitalisme gedreven, rechts-georiënteerde dreigende donderwolk aan komt waaien. De stad verruilt haar uitzonderlijke rijkheid in groot scala aan mensen van verscheidene komaf, gedachtes en geloven, voor een elitaire welgestelde nieuwkomer. Langzaam brokkelt de voorliefde voor de stad van haar hart af. Steen en staal leken ooit eerder onverwoestbaar, en blijken dat wederom niet te zijn.

Niet vreemd dat haar afstudeerfilm, De Toekomst is Failliet een sceptische blik werpt op het huidige vooruitzicht van Rotterdam, als het gaat om de vernietigende plannen van de geografische herindeling.

Ondanks doemdenkende thematieken in haar films, zal volgens Suzanne geen werk van haar ter aarde komen zonder enig kenmerk van humor. Haar formule voor het maken van een documentaire ontdekt ze wanneer ze haar derdejaars film Pleasant Hell afrondt, die uitgesproken magisch-realistische vormelementen hanteert, gecreëerd door een team medestudenten vanuit de vakrichtingen Visual Effects, Cinematografie, Sound Design, Composing, Production Design en Montage. De film wordt geselecteerd tijdens IFFR 2024, en uitgezonden op 2Doc in het programma Makers van Morgen.

Hier mag niet onbenoemd blijven; het gebruikmaken van symboliek en verbanden leggen door doordringend te spreken en bevragen leert ze van Bobbie Faren Müller, haar tot de dag van vandaag grootste idool, en beste vriendin tijdens haar studie aan de Filmacademie, tot reikend ver daarbuiten.

Parallel aan haar studie werkt Suzanne in opdracht voor onder andere musea als Boijmans van Beuningen en Rijksmuseum, maar maakt ook een documentaire portrettenreeks voor AVRO-TROS, Canon en muziekvideoclips.