Boris Peters

Boris Peters (Arnhem, 1998) ging in zijn jonge jaren dansend en muziek-makend door het leven. Toen hij ontdekte dat wat hij met zijn ogen zag en met zijn oren hoorde vastgelegd kon worden met een camera, veranderde zijn koers en is hij zich volledig gaan focussen op het maken van beeld, met een brede fascinatie voor andere kunstdisciplines. Zo werkte hij naast drama/fictie veel met muzikanten, dansers en live-evenementen, zoals in het project NOX (2021).  

Voordat Boris aangenomen werd op de Filmacademie heeft hij voornamelijk autonoom werk gemaakt, maar cinema liet hem zien hoe verrijkend het is om samen mooie dingen te maken.  

In 2023 studeert hij af met de poëtische film the resurrection of a leaf (Lemuël de Graav) en de tragikomedie Daar moet nog wat mee (Carmen Maria, 2023). Ook draaide hij het drama Heimen (Carmen Maria, 2023) in Noorwegen, en de korte film Slapende Honden (Gus Wickerhoff). 

Ook regisseerde en draaide hij een aantal experimentele films, zoals ILFU-prijswinnende Parttime Vaders (met Mahat Arab in 2021), Oerkreet (met Noana Smits in 2022) en de dansfilm Tussen Ons (Flip Kwakkel, 2019). 

Ook spreekt het korte format, zoals muziekvideo’s en commercials, hem aan, omdat het de kans geeft om in een korte tijd visuele ervaringen te bieden. Boris hoopt breed te blijven kijken en zowel fictie als documentaire en interdisciplinair werk te maken.