Editing as a Research Tool, Performativity, and Displacement - Diana Toucedo

In mijn onderzoek gebruik ik de performatieve kracht van montage – vooral in de essayvorm – om beeldmateriaal tot leven te brengen. Montage als performatieve handeling heeft de kracht om gevestigde conventies te doorbreken. Het kan een verschuiving teweegbrengen in denken, taal en handelen, zowel op individueel niveau als in onze collectieve waarneming.

Geïnspireerd door Barbara Bolt's visie op artistiek onderzoek als performatief paradigma, wil ik montage niet alleen gebruiken als gereedschap om beelden samen te voegen. Ik wil er "conventies van binnenuit mee hervormen", in plaats van ze alleen maar van buitenaf te deconstrueren. Zo wordt het montageproces een dynamische, generatieve praktijk die niet alleen vragen stelt, maar ook de filmtaal zelf opnieuw verbeeldt. Het biedt nieuwe manieren om de wereld waar te nemen, te begrijpen en ermee in dialoog te gaan.

Hoe hebben gevestigde documentaireconventies bepaalde machtsstructuren en representatievormen versterkt? Welke alternatieve tradities of methodes dagen deze conventies uit, vooral als het gaat om gemarginaliseerde of tot zwijgen gebrachte geschiedenissen? Hoe kan ik bijdragen aan het heruitvinden van de documentaire als middel voor dekoloniale en emancipatoire verhalen, door montage en hybride documentairevormen?

In mijn werk aan de lange film Port Desire en de installatie Editing as Research Tool, Performing Invisibility or the Ability to Reveal (getoond tijdens het NFA Research Weekend 2024), wil ik de wisselwerking tussen montage, associatief denken en performativiteit onderzoeken via verschillende methodes.

Ik onderzoek montage als onderzoeksinstrument voor artistiek onderzoek, met focus op hoe montage associatieve verbindingen tussen elementen creëert en zo nieuwe betekenissen genereert. Ik wil werken met montagegebaren van verplaatsing: naast elkaar plaatsen, echo's, nieuwe betekenissen geven, herschrijven, notities en citaten. Wat gebeurt er als je beelden uit hun oorspronkelijke context haalt? Hoe ontmantel je daarmee de bedoelde verhalen en maak je nieuwe betekenissen en herschrijvingen mogelijk? Dit proces bevraagt de politieke en esthetische implicaties van het hercontextualiseren van beelden. Ik onderzoek montage als het creëren van tegenshots en off-screen ruimtes – ongeziene perspectieven die een dialoog uitlokken met (on)zichtbare beelden.

Andere specifieke doelen:

• Onderzoek naar zintuiglijke en essayistische documentairetradities die zich bezighouden met de zee, de visserij-industrie en extractieve koloniale praktijken in zuidelijk Latijns-Amerika, specifiek in Argentinië en Chili. Dit omvat het bestuderen van de esthetiek en ethiek van het verbeelden van extractivisme en koloniale erfenissen in deze contexten.
• Het identificeren en traceren van tradities binnen de documentairefilm die resoneren met mijn praktijk, terwijl ik de dominante tradities die het genre hebben gevormd kritisch bevraag. Daarbij verbreed ik het spectrum van auteurs en filmmakers wier werk raakt aan feministische, antiracistische, antifascistische, antikoloniale en anti-imperialistische perspectieven in cinema.
• Het ontwikkelen van een bijpassende montageworkshop.

Door het zoeken naar en uitbreiden van genealogiën, de mogelijkheid om geschiedenis opnieuw te verbeelden, en het performatieve potentieel van montage met elkaar te verweven, wil ik een filmisch werk creëren dat resoneert met zowel de worstelingen uit het verleden als de mogelijkheden voor de toekomst. Tegelijk wil ik een stem geven aan wat historisch is uitgewist of tot zwijgen gebracht.

Dit onderzoek is deels verbonden aan mijn proefschrift The Images That Resist Between the Future (werktitel) aan de Pompeu Fabra Universiteit.

Jaar

2024