Jiajia Hu

Jiajia Hu (1999) is gefascineerd door de mensen om haar heen. Middels film probeert ze hen – en in het verlengde daarvan zichzelf – te begrijpen. In haar werk staan vaak ouder-kindrelaties, het verlangen naar verbinding en de Chinese diaspora centraal. Haar persoonlijke missie is om bij te dragen aan een grotere representatie van de Chinese gemeenschap in Nederland.
Ze heeft een voorliefde voor gelaagde personages die worstelen met eenzaamheid. Humor speelt daarbij een belangrijke rol. Ze gebruikt dit om zware thema’s aan te snijden en om de onmacht van mensen invoelbaar te maken.

Jiajia laat zich inspireren door art house en slow cinema: films die ruimte bieden voor stilte, traagheid, het langzaam binnenlaten van emoties. In de toekomst wil ze zich niet alleen verder ontwikkelen als scenarist, maar ook als regisseur.