Voor de één is het een guilty pleasure, voor Jurgen Lisse een openbaring; Gooische Vrouwen. Zijn eerste kennismaking met een professionele filmset. Jurgen – op dat moment op vakantie in Nederland – neemt een drastisch besluit. Hij laat zijn succesvolle leven in Suriname voor wat het is en verhuist naar Amsterdam om te studeren aan de Nederlandse Filmacademie.

“Die filmset opende een compleet nieuwe wereld voor mij,” zegt Jurgen. Tussen de bedrijven door heeft hij een gaatje om te vertellen over zijn leven. Een haast filmisch bestaan, zichzelf als schrijver van het script. “Ik had het best goed voor elkaar in Suriname. Ik filmde items voor de Nederlandse journaals door Zuid-Amerika en maakte videoclips – in totaal wel meer dan 200 denk ik. Grote hits ook, met bekende Surinaamse artiesten. Daarnaast werkte ik mee aan commercials en de documentaire ‘Mayday in the West’ van Dave Edhard.  Sinds mijn tienerjaren ben ik aan het experimenteren met beeld. De filmwereld in Suriname is niet ontzettend groot dus ik kreeg al snel waardering en veel werk. Niet gek, zou je zeggen. Toch miste ik iets.”  

In 2005 organiseert regisseur Pim de la Parra een workshop met een Nederlandse filmcrew, waaronder cameraman Tom Erisman. Het klikt tussen de twee: “Mocht je ooit naar Nederland komen, bel me dan,” zei Tom. Tijdens een vakantie in Amsterdam heb ik dat gedaan – zo’n twee jaar later. Tom filmde voor Gooische Vrouwen en nodigde mij uit op de set. Serieus, ik wist niet wat ik zag. Voor mij was dit zo groots en professioneel, daar wilde ik ook tussen staan. Maar ik miste theorie en achtergrondkennis. Ik was een self made man, het filmen heb ik geleerd in de praktijk. Ik wilde meer bewuste keuzes gaan maken over mijn werk en één keuze stond al vast: ik moest en zou naar Amsterdam verhuizen en een studie volgen aan de Filmacademie.”

Dat lukt hem. In 2011 verhuist hij - met vrouw en kind – naar Nederland om opnieuw te beginnen. “Een hele spannende tijd. Gaat het wel slagen? En wat doe ik als ik ben afgestudeerd? Maar; ik had natuurlijk een portfolio en heb de mensen die ik bewonder op een open manier benaderd. Met de vraag of ik niet eens mee mag lopen. Zowat iedereen reageerde positief. En het heeft werk opgeleverd. Ik heb bijvoorbeeld de laatste film van Sunny Bergman gedraaid, ‘Wit is ook een kleur’. Daarnaast ben ik veel op reis geweest met verschillende productiehuizen. Veel naar Azië en Afrika. Ik keer ook ieder jaar terug naar Suriname om commercials te maken. Twee daarvan hebben grote prijzen gewonnen. Die van Diamond Blue bijvoorbeeld, een water merk. Ik heb daarvoor ook het script geschreven en het product neergezet als een supercool drankje. Zoiets hadden ze in Suriname nog nooit gezien.”

Inmiddels combineert Jurgen het beste van twee werelden. “Op de Filmacademie heb ik de tools gekregen om op een bewuste manier films te maken die ik mooi vind. Om dieper in het maakproces te duiken. Daarnaast heb ik ook mijn Surinaamse achtergrondkennis kunnen toepassen. Mijn scriptie gaat bijvoorbeeld over het in beeld brengen van verschillende huidskleuren. Het is een onderbelicht onderwerp en tegelijkertijd merk ik dat er belangstelling is voor dit onderwerp. Hopelijk kan ik die kennis de komende jaren verspreiden in de Nederlandse filmindustrie.” 

Na ruim een jaar afgestudeerd te zijn, kan ik zeggen dat ik een goed netwerk heb opgebouwd. Daarnaast heb ik ontzettend fijne mensen ontmoet op de Filmacademie. Onze cameraklas was al hecht en nog altijd zien we elkaar nog met regelmaat. Onlangs zijn we samen naar Camerimage geweest. Inmiddels ben ik aan het werk in de richting van de speelfilm, waar ik hopelijk mijn strepen mee kan verdienen.